Latijnse naam: Lepista Nuda

Algemeen
De paarse ridderzwam of paarse schijnridderzwam (pied blue) komt in het wild veel voor. Voornamelijk in Frankrijk wordt de paarse ridderzwam geplukt in de maanden oktober en november. Jonge, wilde exemplaren zijn zeer smakelijk. De naam heeft de paarse ridderzwam te danken aan zijn paarse kleur die voornamelijk op de steel te zien is.

Beschrijving
De paarse ridderzwam heeft een schitterende paddenstoelenvorm. Een lange grijs- paarse steel met een lengte van ongeveer acht tot tien centimeter en een forse crèmekleurige hoed met een doorsnede van ongeveer vijf tot zes centimeter. Op de hoed komt soms een lichtbruine vlies voor. Dit vlies is afkomstig van de vochtige dekaarde. Op de stelen kan paarse schimmelpluis voorkomen. Dit is een typische eigenschap van de paarse ridderzwam. Dit pluis heeft te maken met de bodemgesteldheid. Als de voedingsbodem schraal wordt/is vormt zich deze pluis die uiteraard eetbaar is. Merkwaardig is dat ook na de oogst deze pluisvorming zich verder ontwikkelt (doorgroeit).

Bewaren en houdbaarheid
De paarse ridderzwam is in de koelkast ongeveer 5 dagen houdbaar. De optimale bewaartemperatuur voor de paarse ridderzwam is tussen de 4° en 7°C.

Smaak en toepassing
De paarse ridderzwam heeft een zoetige geur en een krachtige smaak. De in Nederland geteelde paarse ridderzwam is schoon en hoeft nauwelijks verder schoongemaakt te worden. De paarse ridderzwam kan niet rauw gegeten worden. Je kunt de paarse ridderzwam eventueel droog schoonmaken met keukenpapier of champignonborsteltje. De paarse ridderzwam heeft een hoog drogestofgehalte waardoor deze weinig vocht loslaat tijdens het bakken. Het vlees is vrij stevig en de hoed kan snel afbreken. De paarse ridderzwam wordt veel gebakken verwerkt bij vlees (wild) gerechten, maar ook in een pasta’s komt de smaak tot zijn recht. Bak de paarse ridderzwam iets langer dan normaal. De paarse ridderzwam past uitstekend in een paddenstoelenmix of verschillende wildgerechten.